14 Kasım 2010 Pazar

aman diyim sindirella, hava kararmadan eve gel.

dışarı çıkmak istiyorum..
hava kararmış olsa da, gece olsa da, uzun uzun yürümek istiyorum.
ama hızlı, telaşlı ve korkak adımlarla değil..yavaş yavaş...
düşüncelere dalmak istiyorum, arkamdan biri geliyor mu tedirginliği yaşamadan..
bunun bir hayal olabilmesi bile komik. çok mu ütopik? çok mu zor bir şey kadınların hava karardıktan sonra sokaklarda olabilmesi, sokaklarda ve bir başına olabilmesi?

bu nasıl bir hapisliktir? bu neyin korkusudur?

masallar da bile bize bunu anlattılar.
sindirellanın büyüsü 24:00'te bozuldu. her şey balkabağına döndü. Metafora bak sen.

Hiç yorum yok: